murat gülgör

“Kağıthane sırtlarında beliren fecri-kâzibe, Ali’nin kalkması gereken saati işaret ediyordu. Annesi, Ali’yi sevgi ve muhabbetle uyandırdı.  Kızarmış ekmek kokan odada semaver ne güzel kaynardı.  Ali semaveri, içinde ne ıstırap, ne grev, ne de patron olan bir fabrikaya benzetirdi. Onda, yalnız koku, buhar ve sabahın saadeti istihsal edilirdi.” Sait Faik Abasıyanık’ın, öyküsüne de adını veren Semaver, sadece çay içmeyi değil, bir töreni ifade eder.  Semaver, zaman kaygısı olmaksızın, kalabalık bir ortamda bol muhabbeti gerektirir. Semaverin etrafında toplananlar muhakkak bir uzlaşı ile bir araya gelmiştir. Aykırıların bu zenginliğin içinde bulunması söz konusu bile değildir. Bu özellikleri ile semaver, çaydanlığı yener ... Çay bitkisi öncelikle Çin’de yetiştirilmiş, daha sonra Japonya, Moğolistan üzerinden Araplara kadar ulaşmıştır. Bu yayılma bir anda olmamış, yaklaşık 3000 yıl sürmüştür. Takvimler 1618’i gösterdiğinde, Moskova’daki Çin Elçiliği Çarlığa çay hediye e